Do ścian wewnętrznych zaliczamy ściany nośne oraz ściany działowe, które nie są elementem konstrukcyjnym budynku. Wybór materiału, z którego mają być wykonane, jest kluczowy już na etapie powstawania projektu. Pozwoli to uniknąć kosztownych wpadek budowlanych i ułatwi dalszą eksploatację. Omawiamy najpopularniejsze materiały, ich zastosowanie oraz zalety.
Wewnętrzne ściany konstrukcyjne. Ogólna charakterystyka
Ze względu na swoją charakterystykę i spełnianą funkcję wewnętrzne ściany konstrukcyjne (nazywane także ścianami nośnymi). Budowane są przy użyciu tych samych materiałów, co warstwowe ściany zewnętrzne. W celu zapewnienia maksymalnej trwałości konstrukcji oraz późniejszego użytkowania ściany nośne muszą:
- być stosunkowo grube (średnio 20-25 cm);
- wykazywać wysoką izolacyjność cieplną i akustyczną;
- być wykonane z materiałów, które pozwolą na przenoszenie nie tylko obciążeń własnych, ale także obciążeń z wyższych kondygnacji, stropu i ścian na fundamenty;
- mieć wysoką odporność mechaniczną;
- być odpowiednio połączone ze ścianami zewnętrznymi tak, aby zapewnione było optymalne przekazywanie obciążeń.
Oprócz betonu komórkowego i pustaków ceramicznych, do budowy ścian nośnych często wykorzystuje się również wytwory wapienno-piaskowe, pustaki gipsowe czy cegłę pełną.
Ściany działowe. Jakie powinny mieć właściwości?
Są łatwiejsze do wykonania i stawia się je już po wykonaniu wszystkich elementów konstrukcyjnych – w tym również stropu. Do ich wznoszenia najczęściej używa się pustaków ceramicznych (a także cegieł pełnych, dziurawek i kratówek) oraz betonu komórkowego. Popularnymi materiałami są silikaty i keramzytobeton; stawia się również ściany szkieletowe drewniane lub na profilach metalowych.
Niemniej ściany działowe wykonuje się z takich samych elementów nośnych, ściany nośne. Pozwala to zapewnić im odpowiednią izolacyjność akustyczną i trwałość mechaniczną. Zalecenia takie wynikają również z różnicy poziomów przyczepności, reakcyjności na zmiany temperatur i wilgotności użytych do budowy materiałów. Położone tynki mogą inaczej zachowywać się na stykach różnych powierzchni murowych, a w efekcie mogą pękać, odspajać się i kruszyć.
Podstawową funkcją ścian działowych jest, jak sama nazwa wskazuje, wydzielenie pomieszczeń. Jako że przenoszą tylko własny ciężar, ściany takie są węższe, dzięki czemu nie ogranicza się powierzchni użytkowej. Zwykle mają około 12 cm, choć nierzadko używa się również materiałów dochodzących do 18 cm.
Przeczytaj też:
Skąd się bierze wilgoć technologiczna w nowym domu?
Pustaki ceramiczne. Właściwości i zastosowanie
Pustaki ceramiczne wykonane są z naturalnego surowca, czyli z gliny. Czynnikami wpływającymi na ich użytkowość oraz popularność są: doskonała nośność i trwałość oraz wyjątkowa izolacyjność akustyczna i ognioodporność. Pustaki ceramiczne są:
- wyjątkowo gęste – zwykle ok. 600-900 kg/m3;
- wytrzymałe na ściskanie – 20-30 MPa;
- ognioodporne – dla grubości 12 cm REI 90, dla 18 cm REI 120.
Warto zwrócić uwagę szczególnie na ten ostatni parametr – wskaźnik odporności ogniowej REI (R-nośność ogniowa, E – szczelność ogniowa, I – izolacyjność ogniowa). Wyraża on czas w minutach, który upłynie od rozpoczęcia pożaru do momentu utraty właściwości przez materiał. Ognioodporność REI 90 oznacza więc, że ściana wykonana z pustaków ceramicznych przetrwa 90 minut w ogniu. Analogicznie – ściana o grubości 18 cm i REI 120 przetrwa w pożarze aż 2 godziny.
Pustaki ceramiczne wciąż są też jednym z najpopularniejszych materiałów budowlanych i pomimo względnie wysokiej ceny mogą skutecznie konkurować z tańszymi alternatywami. Ich podstawowe właściwości i jednocześnie zalety, to:
- wysoki komfort termiczny zimą i latem – nie przegrzewają się przy wysokich temperaturach, a przy ich obniżeniu nie tracą ciepła w gwałtowny sposób;
- bardzo dobra izolacja dźwięków;
- duża trwałość i wytrzymałość – na ścianie wykonanej z pustaków ceramicznych można wieszać nawet ciężkie przedmioty;
- trwałość konstrukcji domu (wietrzenie, próchnienie);
- odporność na nasiąkanie wodą.
Problematyczne może być natomiast murowanie ścian wykonanych z pustaków ceramicznych. Jest to tzw. mokra zabudowa, stawiana na zaprawę murarską, w związku z czym będzie czaso-, środko- i energochłonna. Ponadto, budowę ograniczać będzie również duża gęstość materiału oraz związany z nią ciężar (można go nieco obniżyć, wybierając ceramikę poryzowaną). Ściany stawiane na wyższych kondygnacjach mogą wymagać dodatkowego wzmocnienia belką żelbetową.
Bloczki komórkowe. Cechy i zalety
Betonowe bloczki komórkowe są znacznie lżejsze od pustaków ceramicznych, co wynika z ich mniejszej gęstości. Zróżnicowanie w obrębie tego parametru pozwala na uzyskanie efektów, które najbardziej nas interesują. Im większa jest gęstość bloczku, tym większa będzie wytrzymałość ściany. Z drugiej strony, bloczki charakteryzujące się mniejszą gęstością zapewniają lepszą izolację termiczną. Najczęściej spotykane gęstości dla ścian wewnętrznych to 500-600 kg/m3 oraz 350-400 kg/m3.
Pozostałe warte uwagi własności to:
- Wytrzymałość na ściskanie – 1,5-6 M Pa;
- Ognioodporność – dla grubości 12 cm REI 120, dla 18 cm REI 180 (50% wyższa niż pustaków ceramicznych), co daje najwyższą klasę ognioodporności A1. W kontakcie z ogniem materiał ten nie wytwarza toksycznych oparów.
Betonowe bloczki komórkowe są popularnym wyborem również ze względu na dużą wygodę i łatwość użytkowania. Ich duże rozmiary pozwalają na szybkie i relatywnie bezproblemowe murowanie. Porowata struktura pojedynczego bloku ułatwia zaś jego obróbkę i dokładne przycięcie do pożądanej formy, bez pozostawiania znacznych ilości odpadów. Należy również zwrócić uwagę na fakt, że – w odróżnieniu od materiałów ceramicznych – do łączenia elementów używa się klejów lub pianek, co dodatkowo przyspiesza i ułatwia proces wznoszenia, jednocześnie zmniejszając koszty budowy.
Zalety płynące z zastosowania bloczków komórkowych do budowy ścian:
- mniejsze ryzyko popełnienia błędów budowlanych;
- wyższa niż w przypadku pustaków ceramicznych odporność ogniowa przy takiej samej grubości ścian;
- optymalizacja przebiegu prac budowlanych;
- dobry stosunek nakładów finansowych do pojemności cieplnej;
- duża dostępność materiału;
- wysoka odporność na grzyby i pleśń (beton komórkowy cechuje się wysoką paroprzepuszczalnością).
Pomimo wysokiej ekonomiczności, ergonomiczności i ekologiczności materiału (podobnie jak pustaki ceramiczne wytwarza się go z surowców naturalnych), betonowe bloczki komórkowe nie są pozbawione wad. Przede wszystkim nie wykazują się wysoką izolacyjnością akustyczną i szybko nasiąkają wodą.
Podsumowanie
Ze względu na charakterystykę i funkcję ścian wewnętrznych – zarówno ścian nośnych, jak i działowych – należy dokładnie zapoznać się z cechami materiałów powszechnie używanych do ich wnoszenia. Obecnie na rynku można znaleźć wyjątkowo szeroki zakres ofertowy pod względem właściwości fizycznych, akustycznych i termicznych. Omówione w artykule materiały są jednocześnie tymi najpopularniejszymi, co spowodowane jest optymalnym stosunkiem kosztów do jakości oraz uniwersalnością zastosowania. Niemniej wybór materiału do wzniesienia ściany konstrukcyjnej lub działowej zawsze powinien być podyktowany indywidualnymi potrzebami, specyfiką budynku oraz zaleceniami konstrukcyjnymi.
